Η Meta εμφανίζεται ως υποστηρικτής της επαλήθευσης ηλικίας και η πρόταση που υποβάλλει ο γίγαντας εκθέτει και συνοψίζει πολλά από τα σημεία που έχουν διατυπώσει με συνέπεια οι κριτικοί.
Βρείτε το κανάλι μας στο:
Βρείτε την κοινότητα/ομάδα μας "Ειδήσεις από όλο τον κόσμο" στο:
Βρείτε την κοινότητά μας "Ομάδα για νέες ταυτότητες" στο:
Μια ανάρτηση ιστολογίου από την αντιπρόεδρο της Meta και την Global Head of Safety Antigone Davis προτείνει την εφαρμογή επαλήθευσης ηλικίας σε επίπεδο λειτουργικού συστήματος/καταστημάτων εφαρμογών.
Αν και η αφήγηση σχετικά με την ασφάλεια των παιδιών και τις δυσκολίες ανατροφής των παιδιών «στην ψηφιακή εποχή» κυριαρχεί στο άρθρο, «το κρέας της» είναι οι συνέπειες που φέρνει μαζί της αυτή η προσέγγιση: δηλαδή, δημιουργεί μια κατάσταση όπου, στη συνέχεια, οι άνθρωποι θα να αναγκαστούν να συνδέσουν την πραγματική ταυτότητα με το λειτουργικό σύστημα (OS) του τηλεφώνου τους.
Και ό,τι κάνουν χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο είναι εκτεθειμένο σε αυτό το λειτουργικό σύστημα.
Ο Ντέιβις εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ (ιδίως μέσω του νόμου για τις ψηφιακές υπηρεσίες) προσπαθεί να επιλύσει το πρόβλημα της επαλήθευσης ηλικίας, αλλά δεν πιστεύει ότι καμία υπάρχουσα μέθοδος είναι αρκετά καλή. Αντίθετα, απαιτείται νέος κανονισμός, υποστηρίζει το Meta exec – και αυτός θα είναι αυτός που «ισχύει για όλες τις εφαρμογές».
Σημαίνει την ενσωμάτωση του «σημείου έγκρισης» στο λειτουργικό σύστημα ή στα καταστήματα εφαρμογών. Οι γονείς θα ειδοποιούνται όταν το παιδί τους κατεβάζει μια εφαρμογή, κάτι που θα τους επιτρέπει να την εγκρίνουν. (Η ιδέα φαίνεται να είναι ότι εάν μια δικαιοδοσία έχει νόμους που απαγορεύουν σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανηλίκων να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες εφαρμογές – θα ήταν δουλειά των γονέων να το «επιβάλουν».)
Μπορεί να μην ακούγεται πολύ αξιόπιστος τρόπος για να διασφαλιστεί η συμμόρφωση, αλλά θα πετύχαινε ορισμένους στόχους, στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, εντελώς διαφορετικούς από αυτό που το επιχείρημα «σκέψου τα παιδιά» προσπαθεί να παρουσιάσει ως τον λόγο για την ώθηση επαλήθευσης ηλικίας .
Η Meta προσπαθεί να πρωτοστατήσει εδώ στην εισαγωγή «βιομηχανικών προτύπων» – η πρόταση στοχεύει στην ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε διαφορετικά λειτουργικά συστήματα και καταστήματα εφαρμογών.
Όσον αφορά το τι πρέπει να εξετάσει μια εταιρεία μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατάλληλο για την ηλικία του, η Meta προτρέπει και πάλι κοινά «πρότυπα» που θα τηρούνται από όλους.
Και, ορισμένες χώρες απαιτούν ήδη από τους γονείς να παρέχουν ταυτότητα που έχει εκδοθεί από την κυβέρνηση στα καταστήματα εφαρμογών, προκειμένου τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν τηλέφωνο και να δημιουργούν λογαριασμούς. Η Meta θέλει η ΕΕ «να επιβάλλει ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα ισχύει σε όλα τα κράτη μέλη και για όλες τις εφαρμογές που χρησιμοποιούν οι έφηβοι».
Οι λεγόμενες «χρυσές βίζες» σάς επιτρέπουν να αποκτήσετε άδεια διαμονής (και πιθανώς υπηκοότητα) στο εξωτερικό — αλλά θα χρειαστεί να πληρώσετε.
Βρείτε το κανάλι μας στο:
Βρείτε την κοινότητα/ομάδα μας "Ειδήσεις από όλο τον κόσμο" στο:
Βρείτε την κοινότητά μας "Ομάδα για νέες ταυτότητες" στο:
Εάν θέλετε την επιλογή να εγκατασταθείτε στο εξωτερικό, αλλά δεν πληροίτε τις προϋποθέσεις για βίζα εργασίας και έχετε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες επιπλέον δολάρια, ίσως μπορείτε να αγοράσετε το δρόμο σας προς τα εκεί: Οι "χρυσές βίζες" σας δίνουν μια σχετικά γρήγορη (αν είναι ακριβή) ) διαδρομή για διαμονή σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.
Τι είναι η χρυσή βίζα;
Γνωστή και ως διαμονή μέσω επένδυσης , μια χρυσή βίζα επιτρέπει σε πλούσιους ανθρώπους να ζουν και να εργάζονται σε μια ξένη χώρα με αντάλλαγμα την αγορά ακινήτων, την ίδρυση μιας εταιρείας ή τη διοχέτευση μετρητών σε ορισμένα περιουσιακά στοιχεία ή κλάδους. Εκτός από τη διαμονή και την απασχόληση, οι κάτοχοι βίζας μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα και να λαμβάνουν τοπικά οφέλη όπως κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης και πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Το ελάχιστο ποσό σε δολάρια που απαιτείται για την απόκτηση χρυσής βίζας ποικίλλει ευρέως, όπως και οι τύποι επενδύσεων που πληρούν τις προϋποθέσεις και οι απαιτήσεις για το χρόνο παραμονής στη χώρα μετά τη χορήγηση της διαμονής. Οι βίζες μπορεί επίσης να έχουν ημερομηνίες λήξης ή/και απαιτήσεις ανανέωσης προκειμένου να διατηρηθεί η διαμονή.
Ορισμένα έθνη έχουν επίσης μια πορεία προς την ιθαγένεια μέσω επένδυσης (γνωστά και ως "χρυσά διαβατήρια").
Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των χωρών που προσφέρουν χρυσές βίζες και χρυσά διαβατήρια συγκεντρώνονται στην Ευρώπη, υπάρχουν λίγα έθνη στην Αμερική, την Αφρική και την Ασία που επιτρέπουν τη διαμονή και την υπηκοότητα μέσω επένδυσης. Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων διαθέτει έναν χρήσιμο χάρτη που δείχνει πού διατίθενται επί του παρόντος αυτά τα προγράμματα.
Πόσο κοστίζει μια χρυσή βίζα;
Μπορείτε να λάβετε μια χρυσή βίζα σε ορισμένες χώρες για περίπου ή λιγότερο από 200.000 $ USD. Σύμφωνα με την Henley & Partners με έδρα το Λονδίνο , μια εταιρεία συμβούλων που βοηθά τους πελάτες να αποκτήσουν άδεια διαμονής και υπηκοότητας μέσω επένδυσης, η Κόστα Ρίκα έχει διετή βίζα προσωρινής διαμονής με αντάλλαγμα μια επένδυση 150.000 USD, ενώ η Μάλτα απαιτεί επένδυση 175.000 ευρώ κατανεμημένη μια αγορά ακινήτου, μια δωρεά σε μια ΜΚΟ και μια αμοιβή διαχείρισης. Πρέπει να ζήσετε στη Μάλτα για 12 μήνες πριν υποβάλετε αίτηση, αλλά δεν υπάρχει απαίτηση διαμονής μετά τη χορήγηση της θεώρησης και μπορείτε να ταξιδέψετε ελεύθερα στη ζώνη Σένγκεν της ΕΕ.
Μερικές χώρες στην Καραϊβική έχουν ελάχιστα επενδυτικά όρια που κυμαίνονται από 200.000 $ USD στη Δομινίκα έως 250.000 $ USD στο St. Kitts and Nevis (και τα δύο χορηγούν υπηκοότητα). Το Βανουάτου, ένα νησιωτικό έθνος ανατολικά της Αυστραλίας, προσφέρει χρυσά διαβατήρια για μόλις 130.000 $ USD .
Στο αντίθετο άκρο του φάσματος βρίσκονται χώρες όπως η Νέα Ζηλανδία, η οποία απαιτεί επένδυση σχεδόν 3 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ και τουλάχιστον 117 ημέρες διαμονής για μια πενταετία—μετά την οποία δικαιούστε να υποβάλετε αίτηση για υπηκοότητα. Οι πολυπόθητες χρυσές βίζες της Ιταλίας κοστίζουν από 250.000 δολάρια έως 2 εκατομμύρια ευρώ ανάλογα με τον τύπο της επένδυσης, ενώ τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν τουλάχιστον περίπου 550.000 δολάρια ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα το ποσό είναι 250000 ευρώ.
Τέλος, ορισμένες χώρες - για παράδειγμα ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο - παραιτούνται από τις ελάχιστες επενδύσεις για να απαιτήσουν από τους αιτούντες βίζα να είναι επιχειρηματίες πρόθυμοι να ξεκινήσουν μια επιχείρηση.
Σημειώστε ότι υπάρχουν και άλλα έξοδα που σχετίζονται με την απόκτηση χρυσής βίζας, όπως χρεώσεις αίτησης και δέουσας επιμέλειας ή ταξίδια που απαιτούνται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Πώς μπορώ να πάρω μια χρυσή βίζα;
Σε αντίθεση με μια κανονική τουριστική βίζα, η εφαρμογή χρυσής βίζας δεν είναι DIY. Θα χρειαστείτε πολλά έγγραφα και αποδείξεις για την επένδυσή σας, η οποία έχει πιθανές φορολογικές επιπτώσεις, και θα θέλετε να βεβαιωθείτε ότι κατανοείτε τις απαιτήσεις και τους περιορισμούς διαμονής. Πολλές χώρες έχουν πρόσφατα θεσπίσει αυστηρότερους κανόνες για τα προγράμματα χρυσής βίζας ή έχουν κάνει αλλαγές όπως η αύξηση του επενδυτικού ορίου και η κατάργηση της επιλογής επένδυσης σε ακίνητα.
Μπορείτε να συνεργαστείτε με μια εταιρεία συμβούλων που ειδικεύεται στην κατοικία και την ιθαγένεια μέσω επένδυσης ή να ξεκινήσετε μιλώντας με έναν δικηγόρο ή/και οικονομικό σύμβουλο εξοικειωμένο με τη μετανάστευση και τις ξένες επενδύσεις.
Στην Ελλάδα ο τρόπος και τα έγγραφα για να αποκτήσει κάποιος golden visa περιγράφεται στην ιστοσελίδα του υπουργείου μετανάστευσης.
Μια εξαμελής οικογένεια επισκέπτεται την έκθεση Be Prepared Expo στο Farmington της Γιούτα. Είναι αγχωμένοι για την αποτυχία της εφοδιαστικής αλυσίδας, πεπεισμένοι ότι η πανδημία του COVID-19 ήταν μόνο μια γεύση του τι θα ακολουθήσει. Θέλουν να αγοράσουν σπόρους για τον κήπο τους, ώστε να μπορούν να καλλιεργήσουν τρόφιμα για να τα συντηρήσουν και να τα αποθηκεύσουν στο υπόγειο. Τα παιδιά χαϊδεύουν τα κουτάβια σε θαλάμους εκτροφής που πουλούν σκύλους-φύλακες, ο πατέρας ανταλλάσσει απόψεις για τα καλύτερα όπλα για αποθήκευση και η μητέρα μαζεύει φυλλάδια για τη συσσώρευση χρυσού και τις κρίσεις της διεθνούς οικονομίας. Ήσυχα ανάμεσα στα περίπτερα, παλιά αντίγραφα του μυθιστορήματος "The Turner Diaries" (1978) του λευκού εθνικιστή William Pierce περνούν από χέρι σε χέρι, ενώ οι ομιλητές δίνουν διαλέξεις για τα συστήματα φιλτραρίσματος του νερού και την ηθική επιταγή της αυτοδυναμίας.
Βρείτε το κανάλι μας στο:
Βρείτε την κοινότητα/ομάδα μας "Ειδήσεις από όλο τον κόσμο" στο:
Βρείτε την κοινότητά μας "Ομάδα για νέες ταυτότητες" στο:
Όπως μοιράστηκε σε μια συνέντευξη ο Chris Turpin, Διευθύνων Σύμβουλος της Be Prepared Expo: «Η ετοιμότητα σε βοηθά να φας τον γείτονά σου». Ένας τρόπος για να αποτρέψετε το να φάτε τον διπλανό σας είναι να προμηθευτείτε προμήθειες στην Costco. Σε οποιοδήποτε προάστιο των Η.Π.Α., μια τετραμελής οικογένεια κυλάει ένα καρότσι μέσα από τη σπηλαιώδη αποθήκη, τοποθετώντας έναν κουβά τροφίμων ReadyWise με μερίδες έκτακτης ανάγκης δίπλα σε ένα κουτί μάφιν και πακέτα κάλτσες. Επιστρέφουν σε ένα απαράμιλλο σπίτι σε μια γειτονιά που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Δεν υπάρχουν πόρτες παγίδας, υπόγειες αποθήκες ή κρυψώνες χρυσού. Αλλά υπάρχει ένα χρηματοκιβώτιο όπλων στο γκαράζ, μακροχρόνιες παροχές έκτακτης ανάγκης σε ένα καθορισμένο ράφι στο ντουλάπι και κάμερες Ring εγκατεστημένες μέσα και έξω από το σπίτι. Τα παιδιά έχουν τα δικά τους καλαμάκια LifeWater για να φιλτράρουν το γλυκό νερό και οι γονείς τους παρακολουθούν προσεκτικά τις ειδήσεις για σημάδια αυξανόμενης αστάθειας στις παγκόσμιες υποθέσεις, διακοπής εμπορικών σχέσεων, επιστροφής του Ιησού Χριστού.
Καλώς ήρθατε στον ποικίλο κόσμο της προετοιμασίας. Υπάρχουν περισσότεροι από 20 εκατομμύρια Αμερικανοί που ασχολούνται με την προετοιμασία, ενώ η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης (FEMA) καθόρισε σε έρευνα του 2023 με Αμερικανούς ότι το 51 τοις εκατό είναι «έτοιμοι για μια καταστροφή». Γιατί οι άνθρωποι προετοιμάζονται για το Doomsday; Προσεγγίζουμε αυτό το ερώτημα στο βιβλίο μας Be Prepared: Doomsday Prepping in the United States (2024) χωρίς να κάνουν εικασίες για την ψυχολογία τους. Ως πολιτικοί επιστήμονες, δεν είμαστε εξοπλισμένοι να αξιολογήσουμε τι συμβαίνει στα κεφάλια των ανθρώπων, πολύ περισσότερο αν πιστεύουν ειλικρινά ή ειλικρινά αυτά τα πράγματα. Δεν έχουμε ιδέα εάν οι προετοιμαστές πιστεύουν πραγματικά ότι το τέλος πλησιάζει, απλώς αντισταθμίζουν τα στοιχήματά τους ή αν αυτό τους βοηθά να αντιμετωπίσουν κάποιο υποκείμενο τραύμα. Δεν έχουμε επίσης ιδέα, φυσικά, αν το «τέλος» είναι πραγματικά κοντά.
Αντίθετα, ρωτάμε, η προετοιμασία είναι μια περιθωριακή δραστηριότητα που κερδίζει έδαφος στην κοινωνία, ή είναι τόσο αμερικανική όσο η μηλόπιτα; Η προετοιμασία έχει αποτελέσει μέρος του αμερικανικού ήθους πολύ πριν από τον νεοφιλελευθερισμό και ακόμη πριν από τις σύγχρονες βιομηχανικές αλυσίδες εφοδιασμού. Οι Αμερικανοί έχουν παροτρυνθεί και εκπαιδευτεί να προετοιμάζονται από παιδιά σε διάφορες οργανώσεις προσκόπων, ως αγρότες που τους δόθηκε ένα κομμάτι γης από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο αποικιακό έργο "ημερώματος" της Δύσης, και ως σταθεροί, πατριωτικοί πολίτες που είναι έτοιμοι να επιβιώσουν από πυρηνική επίθεση για να κρατήσουν τις ΗΠΑ ζωντανές στα υπόγειά τους. Ακόμα και μετά την πτώση της αγοράς καταφυγίων στη δεκαετία του 1960, το καταφύγιο ξεπέρασε τα όριά του ως αντικείμενο και έχει μετατραπεί σε υποκειμενικότητα, σε τρόπο ζωής. Αυτός είναι ο "καταφυγιασμένος" πολίτης.
Η "καταφυγιασμός" εξηγεί το φαινόμενο της προετοιμασίας στις ΗΠΑ. Η έννοια μας επιτρέπει να ξαναδιατυπώσουμε την προετοιμασία ως θέμα θεσμικής ανάπτυξης (εξ ου και η κατάληξη "-ισμός"), καθώς και μια διαδικασία για το πώς η καθημερινή ζωή σε μια νεοφιλελεύθερη τάξη είναι προσανατολισμένη προς τη λογική του καταφυγίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αμερικανοί βρίσκονται σε μια τρελή κούρσα, όπως ήταν στις δεκαετίες του 1950 και του '60, για να κατασκευάσουν καταφύγια κατά την ψυχροπολεμική περίοδο σε περίπτωση πυρηνικής σύγκρουσης. Αντίθετα, η λογική του καταφυγίου διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί σχετίζονται μεταξύ τους, με το κράτος και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζουν τις οικιακές τους ζωές, ως θέμα ατομικής απομόνωσης, προετοιμασίας και έξυπνης κατανάλωσης. Ως εκ τούτου, ο "καταφυγιασμός" υποστηρίζει ότι η προετοιμασία, αντί να βρίσκεται στα περιθώρια της αμερικανικής κοινωνίας, βρίσκεται στον πυρήνα ενός αμερικανικού μύθου των αγροτών-οικιστών, από τους Boy Scouts of America έως το σύγχρονο κίνημα αγροτικών οικισμών. Ο "καταφυγιασμός" ως διαδικασία συνδέεται επίσης με το ευρύτερο αμερικανικό φαινόμενο της μαζικής κατανάλωσης, καθώς οι Αμερικανοί καλούνται να αγοράσουν τον δρόμο τους προς την ασφάλεια (δανειζόμενοι από τον κοινωνιολόγο Andrew Szasz).
Οι ΗΠΑ πάντα παροτρύνουν τους πολίτες τους να βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση συναγερμού για ιδεολογικές και υλικές απειλές.
Ο "καταφυγιασμός" δεν είναι καταγγελία της σύγχρονης αμερικανικής κουλτούρας ή μια περισυλλογή για τις ηθικές αδυναμίες των άλογων καταναλωτών. Είναι μια περίπτωση της καταναλωτικής κοινωνίας, αλλά μια που είναι πλήρως ενσωματωμένη στο αμερικανικό mainstream και κάνει την ασφάλεια ένα ιδιωτικό οικογενειακό ζήτημα. Αυτός ο προσανατολισμός, παράδοξα, αντικατοπτρίζει μια πατριωτική δέσμευση για να είσαι Αμερικανός απομονώνοντας τον εαυτό σου από άλλους Αμερικανούς σε περιόδους κρίσης. Οι αγρότες-οικιστές στο American Redoubt της Βόρειας Ιντιάνα (μια προτεινόμενη πατρίδα για λευκούς Χριστιανούς), οι προετοιμαστές προαστίων στην Γιούτα και οι πλούσιοι επιχειρηματίες με ελικόπτερα έτοιμα για διαφυγή, όλοι υπάρχουν μαζί στον "καταφυγιασμένο" κόσμο. Πολλαπλοί ψυχολογικοί προσανατολισμοί, κοσμοθεωρίες και πολιτικές ιδεολογίες βρίσκουν κοινό κίνητρο στον "καταφυγιασμό".
Οι ΗΠΑ πάντα παροτρύνουν τους πολίτες τους προς την αυτοάμυνα και την αυτοδυναμία, και να βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση συναγερμού για ιδεολογικές και υλικές απειλές, όχι μόνο για το άτομο, αλλά για τον αμερικανικό τρόπο ζωής που ενσαρκώνει το άτομο. Οι Boy Scouts of America πειθαρχούν τον εαυτό τους να "είναι έτοιμοι". Το αμερικανικό κίνημα χειροτεχνίας που έγινε δημοφιλές στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα απάντησε στην απώλεια της τέχνης, της χειροτεχνίας και της αυτοδυναμίας που προέκυψε από την εξάρτηση από τις βιομηχανικές αλυσίδες εφοδιασμού για να καλύψουν τις ανάγκες μας. Η ατομική εποχή παρότρυνε τους πολίτες να κινητοποιήσουν τον φόβο τους για τον κομμουνισμό και τη σοβιετική επίθεση σε προετοιμασία για το χειρότερο σενάριο, όχι επειδή η ζωή κάθε ατόμου είναι τόσο σημαντική, αλλά επειδή αυτό θα προειδοποιούσε τους κομμουνιστές ότι οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να πεθάνουν ως Αμερικανοί, πριν υποκύψουν στον κομμουνισμό. Η τοποθέτηση της προετοιμασίας στο κέντρο της αμερικανικής ζωής μέσω της διαδικασίας "καταφυγιασμού" μας επιτρέπει να μετατοπίσουμε την προσοχή μας από το πώς ή γιατί οι Αμερικανοί προετοιμάζονται, στην ανάλυση του πώς καταλήξαμε να παράγουμε τον προετοιμασμένο Αμερικανό που διαμορφώνει την καθημερινή ζωή.
Για τον μέσο Αμερικανό που προετοιμάζεται, η απλή συσσώρευση για να πληρούνται οι συστάσεις της FEMA για επιβίωση στην απουσία κρατικής υποστήριξης δεν είναι να είσαι προετοιμασμένος για το τέλος του κόσμου αλλά απλά να είσαι λογικός, προετοιμασμένος πολίτης. Το να είσαι Αμερικανός συχνά σημαίνει να καταλαβαίνεις ότι, κατά τη διάρκεια περιπτώσεων καταστροφής, όλοι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τις οικογένειές μας. Η ένταση σε αυτήν την κατασκευή της αμερικανικότητας είναι τόσο έντασης όσο και ευθύνης. Δηλαδή, αν το ρεύμα κοπεί λόγω βλάβης του δικτύου ηλεκτροδότησης και κάποιος δεν έχει την απαραίτητη ποσότητα νερού ή δεν αγόρασε γεννήτρια, αυτό μπορεί να προκαλέσει συζήτηση για την ατομική ευθύνη, ή τουλάχιστον για να διασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι έχουν τους πόρους για να φτάσουν στην άλλη πλευρά της καταστροφής.
Αυτή η περιεκτική, αν και περιορισμένη, συζήτηση, ωστόσο, δεν λαμβάνει υπόψη την ένταση της κρίσης. Τι συμβαίνει αν οι υπερκαταιγίδες προκαλέσουν εκτεταμένες ζημιές στις υποδομές και η κυβερνητική αντίδραση είναι ασυντόνιστη, ανεπαρκής ή αλλιώς αναποτελεσματική; Αυτό είναι ξεκάθαρα ένα κοινωνικό ζήτημα που αφορά την πολιτική βούληση και τη συλλογική δράση για να αντιμετωπίσουμε τις κοινές απειλές μαζί. Ωστόσο, ο "καταφυγιασμός" μας ενθαρρύνει να βλέπουμε τον προετοιμασμένο Αμερικανό ως φορέα ατομικής και καταναλωτικής ευθύνης, και όχι ως ζήτημα κοινωνικής κλίμακας για την αντιμετώπιση των κοινών απειλών. Αντίθετα, ο προετοιμασμένος Αμερικανός καλούνται να επικεντρωθεί μόνο σε πρακτικές ασφάλειας μέσω της κατανάλωσης σε τιμές που επιτρέπουν τα μέσα τους. Αυτή η "καταφυγιασμένη" προσέγγιση για να κάνουμε την προετοιμασία θέμα ατομικής πρωτοβουλίας και έξυπνης κατανάλωσης, επεκτείνεται πιο γενικά στην καθημερινή ζωή.
Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, πάνω από 10 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν συστήματα παρακολούθησης κάμερας Ring, εκτός από τον αριθμό των Αμερικανών που έχουν άλλες μάρκες συστημάτων ασφαλείας. Οι κάμερες νταντάς, η συσσώρευση όπλων, η εξάπλωση των οικισμών με φράχτες και οι ιδιωτικές υπηρεσίες ασφαλείας είναι όλες εκδηλώσεις μιας "καταφυγιασμένης" κοινωνίας. Πέρα από την προετοιμασία για αναμενόμενα επεισόδια διαταραχής ή βίας, μια "καταφυγιασμένη" κοινωνία διατηρεί μια μόνιμη κατάσταση ετοιμότητας, όχι ως χαρακτηριστικό μιας υποκουλτούρας, όπως οι προετοιμασμένοι για το τέλος του κόσμου ή οι αγρότες-οικιστές, αλλά ως προϋπόθεση για να ζεις στο κενό κέλυφος ενός κράτους που δεν θεωρεί την υποδομική σταθερότητα και την ικανοποίηση των βασικών αναγκών ως δικαίωμα, αλλά ως αγαθό που πρέπει να προμηθευτεί κανείς από μόνος του μέσω καταναλωτικών επιλογών στην αγορά. Φυσικά, οι αποτυχίες της FEMA να παρέχει έγκαιρη και κρίσιμη βοήθεια μετά από καταστροφές όπως οι τυφώνες Helene και Milton βοηθούν να τροφοδοτηθεί η δραστηριότητα προετοιμασίας, και ακόμη να ενσωματωθούν σε θεωρίες συνωμοσίας για κρατική αμέλεια στην καλύτερη περίπτωση και κρατική κακία στην χειρότερη.
Η εξελισσόμενη "καταφυγιασμός" με αυτόν τον τρόπο μας βοηθά να ξεπεράσουμε την αντιμετώπιση της προετοιμασίας ως θέμα έξυπνων Αμερικανών καταναλωτών που δημιουργούν ένα απόθεμα αγαθών για να τα βγάλουν πέρα σε δύσκολες εποχές, και μας βοηθά να αποφύγουμε απλά να κοιτάζουμε με κοροϊδία άγνωστα στυλ ζωής και κίνητρα. Μας ζητά να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις κοινές απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολίτες σε μια πολιτική κοινωνία και να αντιμετωπίσουμε αυτές τις απειλές ως προβλήματα συλλογικής δράσης αντί για λόγους για να κλείσουμε την πόρτα του καταφυγίου. Αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί οι θεσμικές και ιδεολογικές διαστάσεις που αναπτύσσουμε έχουν παράγει έναν προετοιμασμένο Αμερικανό που αντιμετωπίζει τις απειλές ως προσωπική ευθύνη, η οποία ενισχύεται από ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς υποβαθμισμένης κρατικής συμμετοχής.
Τα μέλη της ομάδας επιβίωσης της Βόρειας Φλόριντα χαλαρώνουν στο στρατόπεδό τους κατά τη διάρκεια μιας άσκησης εκπαίδευσης στην Παλιά Πόλη της Φλόριντα, 8 Δεκεμβρίου 2012.
Αυτή η στάση είναι τέλεια ενσωματωμένη στην ετήσια έκθεση του 1958 της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Άμυνας - η πρόδρομος της FEMA:
"Η κοινή σύνεση απαιτεί η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να λάβει μέτρα για να βοηθήσει κάθε Αμερικανό να προετοιμαστεί - όπως θα έκανε μέσω ασφάλισης - για οποιαδήποτε καταστροφή, για να αντιμετωπίσει ένα πιθανό - αν και ανεπιθύμητο - γεγονός... Όταν μια ελεύθερη Αμερική χτιζόταν από τους προγόνους μας, κάθε ξύλινο σπιτάκι και κάθε κατοικία είχε διπλό σκοπό - δηλαδή, ένα σπίτι και ένα φρούριο. Σήμερα, ο πολίτης πρέπει να καλεστεί να κάνει την ίδια προσφορά με τους προγόνους μας - όχι για να χτίσει μια ελεύθερη Αμερική, αλλά για να διατηρήσει μια ελεύθερη Αμερική."
Ο μύθος του αγρότη-οικιστή που αναλαμβάνει ατομική ευθύνη για οποιαδήποτε καταστροφή είναι ενσωματωμένος στην "καταφυγιασμένη" ζωή του προετοιμασμένου Αμερικανού. Η υπέρβαση αυτού δεν είναι απλά θέμα στάσης, αλλά ένα πολιτικό έργο αναζωογόνησης των συλλογικών διαστάσεων της δημόσιας ζωής.
Βρείτε την κοινότητα/ομάδα μας "Ειδήσεις από όλο τον κόσμο" στο:
Βρείτε την κοινότητά μας "Ομάδα για νέες ταυτότητες" στο:
Σε μια σοβαρή καταγγελία που θα πρέπει σίγουρα να απασχολήσει τις Αρχές, προέβη ο στενός συνεργάτης του Βουλευτή Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ, Δάμωνας Δαμιανός.
Συγκεκριμένα, καταγγέλλει ότι στο πανηγύρι «Χίλια» που διεξήχθη την Κυριακή 6 Αυγούστου στην ορεινή περιοχή του Κέχρου, κάποια άτομα συμπεριφερόμενα κυριολεκτικά ως εντολοδόχοι του Προξενείου, απαίτησαν από έναν Βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου να μην παραστεί στην εκδήλωση, ειδάλλως θα αποχωρούσαν ο Τούρκος Υποπρόξενος και ο ψευδομουφτής.
Όλα αυτά εντός της ελληνικής επικράτειας στη Θράκη, όπου όπως φαίνεται οι πράκτορες και οι εγκάθετοι της Άγκυρας λειτουργούν πλέον ανεξέλεγκτα.
Η καταγγελία του Δάμωνα Δαμιανού:
«Η Δημοκρατία στη Θράκη δεν μπορεί να εκβιάζεται, οφείλει και πρέπει να νικήσει. Στο πανηγύρι ‘’Χίλια’’ της ορεινής περιοχής του Κέχρου την Κυριακή 6 Αυγούστου επιχειρήθηκε να εκβιαστεί ο Βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ για να αποχωρήσει από το πρωτόκολλο, με την αιτιολογία ότι σε άλλη περίπτωση θα αποχωρούσε ο Τούρκος Υποπρόξενος και ο ‘’εκλεγμένος Μουφτής’’, πράγμα που έπραξαν προσωρινά, όταν ο Βουλευτής τιμώντας τη Βουλή και την Ελληνική Δημοκρατία παρέμεινε στη θέση του.
Πώς να αντέξουν τους εκβιασμούς και τις απειλές απλοί πολίτες της μειονότητας, όταν τολμούν να απειλούν και να εκβιάζουν έναν Βουλευτή που εκλέχθηκε για 5η φορά μόλις πριν ένα μήνα για να εκπροσωπήσει τον λαό της Ροδόπης;
Σε άλλα νέα, η Ελένη Λαφτσή του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπεται στο πειθαρχικό του κόμματος της, επειδή κατήγγειλε την προφανή και αυταπόδεικτη εμπλοκή του Προξενείου στις εκλογές της Ροδόπης. Ντροπή – ντροπή – ντροπή».
Βρείτε την κοινότητα/ομάδα μας "Ειδήσεις από όλο τον κόσμο" στο:
Βρείτε την κοινότητά μας "Ομάδα για νέες ταυτότητες" στο:
Με ένα νομοσχέδιο – επιστροφή στον Μεσαίωνα, ο Άδωνις Γεωργιάδης έδωσε το στίγμα των σαρωτικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις με τη διάλυση κάθε έννοιας κεκτημένων αλλά και της κοινής λογικής.
Ο υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, ότι η κυβέρνηση με νομοσχέδιο που θα φέρει στη Βουλή, θεσπίζει την 16ωρη εργασία!
«Θεσπίζουμε τη δυνατότητα ενός εργαζόμενου να δουλεύει σε πολλαπλούς εργοδότες, δηλαδή μπορεί κάποιος εργαζόμενος να δουλεύει δύο 8ωρα σε δυο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο», δήλωσε αφήνοντας εμβρόντητους, αρχικά, και τους τηλεπαρουσιαστές.
Στο ερώτημα που του τέθηκε πώς είναι δυνατόν να δουλεύει μέσα σε μια ημέρα ένας εργαζόμενος 16 συνεχόμενες ώρες, η χαλαρή απάντηση του Άδωνι Γεωργιάδη ήταν «αν το επιθυμεί ναι, δική του είναι η απόφαση όχι δική μου, από δω και μπρος θα του το επιτρέπουμε, σήμερα δεν γίνεται».
Βρείτε την κοινότητα/ομάδα μας "Ειδήσεις από όλο τον κόσμο" στο:
Βρείτε την κοινότητά μας "Ομάδα για νέες ταυτότητες" στο:
Την άμεση αντίδραση του προέδρου των "Σπαρτιατών", Βασίλη Τσίγκα προκάλεσαν οι αναφορές στήριξης του βουλευτή του Κωνσταντίνου Φλώρου από το βήμα της Ολομέλειας, υπέρ της υποψηφιότητας στο δήμο της Αθήνας, του Ηλία Κασιδιάρη.
Ο κ. Στίγκας ζήτησε και πήρε το λόγο προαναγγέλλοντας ότι θα πάρει μέτρα κατά του κ. Φλώρου καθώς δεν ήταν σε γνώση του αυτά που είπε.
«Θα ήθελα να τονίσω σε ότι ανέφερε ο βουλευτής μου για το Δήμο της Αθήνας και τον κ. Κασιδιάρη ότι δεν είχα καθόλου γνώση. Επομένως οφείλω και εφόσον ενεργεί κάποιος αυτοβούλως να πάρω κάποια μέτρα. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Στίγκας.
Νωρίτερα ο κ. Φλώρος, με αφορμή τη συζήτηση του νομοσχεδίου με τη ΠΝΠ για το ΕΚΑΒ, είχε δηλώσει τη πλήρη στήριξη του στην υποψηφιότητα του κ. Κασιδιάρη για το Δήμο της Αθήνας, υποστηρίζοντας ότι «είναι η μόνη ελπίδα η εκλογή του».
Είπε ακόμα ότι στέλνει «μήνυμα στη κυβέρνηση να μην φέρει τροπολογία εναντίον του Κασιδιάρη για να τον αποκλείσει από τις Αυτοδιοικητικές εκλογές», τονίζοντας ότι πρέπει να σεβαστεί τη δημοκρατία και το Σύνταγμα που επιβάλει την ελεύθερη βούληση της έκφρασης των πολιτών στις εκλογές.
